Misschien is het de tijd van het jaar, maar het is tijd. De hoogste tijd. Tijd voor een volgende stap. Wéér een. Nadat we dit jaar ons cursusaanbod flink hebben uitgebreid, meerdere opleidingstrajecten zijn gestart, naar een nieuw kantoor zijn verhuisd, specialist op afstand zijn begonnen en een aantal mensen in dienst hebben genomen, zou je zeggen dat het even tijd is om op adem te komen, dat dit misschien best eens gezond zou kunnen zijn, maar onze blikken staan vooruit. Stilzitten, even pauze, zit niet in onze natuur.

Door: Robin Overschie

Ik herinner me nog dat ik drie jaar geleden voor Oveducon ging werken en Jos er geen geheim van maakte waarom hij het eigenlijk allemaal deed: het algehele niveau in de pomptechniek móest structureel omhoog, vond hij. Er ging nog veel teveel fout. Ik herinner me de dag dat we samen in de auto zaten en het hier over hadden; over hoe hij er van baalde dat er zoveel pompen vroegtijdig falen, dat een dergelijk korte levensduur voor velen zelfs de norm was geworden en dat techniek veel te mooi is om, zoals hij dat noemde, mishandeld te worden. Het was een emotioneel geladen gesprek. Ik herinner me hoe ik die emotie ook op andere plekken binnen het bedrijf aantrof. Zo hoorde ik van andere trainers dat ze gedreven werden door de behoefte, wat eerder voelde als noodzaak, om hun kennis en ervaring over te dragen aan een volgende generatie. Een gedrevenheid die ontstond uit angst om op een dag tegen een boom aan te rijden en dat al die kennis en ervaring dan weg zou zijn. Mijn vader was blijkbaar niet de enige.

En dat hij inderdaad niet de enige was, bleek de afgelopen jaren toen hij bijval in zijn missie vond van een groeiende groep bezielde vakidioten die allemaal op de één of andere manier de pomptechniek een warm hart toedragen. Ze kwamen uit alle hoeken en gaten, van fabrikanten tot eindgebruikers, van monteurs tot ingenieurs; allemaal deelden ze de passie voor techniek en het geloof dat het beter kon. Mede door de aanhoudende support van die mensen, hebben we in de afgelopen periode zo sterk kunnen groeien. Nu is dat prachtig, maar ons bedrijf draait niet om groei. Het draait om die missie, om dat niveau van de pomptechniek dat omhoog moet, die installaties die een langere levensduur moeten halen en efficiënter moeten draaien.

Maar hoe doen we dat? Ik ben iemand die niet alleen altijd heel veel vragen stelt, maar continu op zoek is naar een manier waarop het beter kan. Een tijd lang heb ik dan ook rondgedoold in de gangen van het vakgebied, met open ogen en oren, op zoek naar een antwoord. Ik deelde mijn observaties in enkele artikelen en vond soms bijval en soms ook niet, was soms misschien iets té kritisch en soms wat te naïef. Hoe dan ook, mede door jullie feedback, kreeg ik een rijker en completer beeld van hoe het vakgebied in elkaar zit. En van overzicht kwam inzicht.

Ik ben één van die mensen die roept dat het vakgebied ouderwets en conservatief is. Ik heb het afgelopen jaar vaker dan eens op de barricade gestaan en gewezen met mijn vinger naar, wat ik vond, wanpraktijken. Tot ik op een dag de volgende uitspraak van Leo Tolstoy las:

“Everyone thinks about changing the world, but no-one thinks about changing himself.”

Het deed me denken aan een titel die ik een jaar of wat eerder had bedacht voor een stuk van mijn vader: “Wie naar de pomp wijst, wijst met drie vingers terug.”. Oef, kreeg ik even mijn eigen advies terug. In plaats van de schuld bij anderen neer te leggen, moest de focus terug naar onszelf: wat konden wíj beter doen? En toen werd het moeilijk, want dan ben je ineens zelf verantwoordelijk.

Wat konden we beter doen? We deden het toch al zo goed? Ik kon niet anders dan concluderen dat dit het geval was, want ik had immers ook bij andere aanbieders cursussen meegemaakt. De cijfers van cursisten liegen er daarbij ook niet om: een 8.7 gemiddeld. En toch moest en zou het beter.

Ik heb het laatste jaar gewerkt aan een nieuwe formule voor on-the-job leren. Van de grond af aan, gesproken met uiteenlopende specialisten, diverse boeken doorgespit, ideeën bedacht, geknipt, geplakt, gecorrigeerd, geschreven en herschreven. Uiteindelijk is er een formule ontstaan, nog enigszins grof maar desalniettemin een formule. Een formule die, in potentie, misschien wel beter is dan al het andere op de markt, inclusief ons eigen aanbod. Dat was nogal wat om te melden binnen een bedrijf dat al 13 jaar aan iets bouwt en daarmee op dit moment toonaangevend is. Het ging dan ook niet zonder slag of stoot, maar we gaan het wel doen, want áls het beter kan, dan moet dat op zijn minst geprobeerd.

De nieuwe weg die we het komende jaar in gaan slaan, vraagt erom dat we onze grenzen gaan verleggen. Bekend terrein, want onze trainers zijn de laatste jaren meermaals naar het buitenland geweest voor cursus- en advieswerk. En als je dan denkt dat het er in Nederland niet goed voor staat met de pomptechniek, dan schrik je je daar een ongeluk. Soms bijna letterlijk, maar het heeft ons wel doen inzien dat mensen op andere plekken in de wereld misschien wel goed kunnen gebruiken. Mede geïnspireerd door deze reizen, zetten we in januari van volgend jaar daarom een nieuwe stap en tevens het begin van een sprong: we gaan internationaal.

We gaan de uitdaging aan om iedereen op de hele wereld enthousiast te maken voor de pomptechniek door het te brengen op een manier die mensen aanspreekt. We gaan de uitdaging aan om de kennis en ervaring die onze trainers en adviseurs hebben opgedaan met een nog groter publiek te delen en hiermee nog meer impact te creëren. We gaan de uitdaging aan om alle pompinstallaties naar een hoger plan te trekken en daarmee op grote schaal energie en geld te besparen. Niet omdat dit allemaal makkelijk is en niet omdat het moet, maar omdat er een kleine kans is dat het kan.

Vanaf januari zal de voertaal van onze social media kanalen veranderen naar het Engels. Van alle diepte-artikelen zullen we ook Nederlandse versies uit blijven brengen, zodat zoveel mogelijk mensen hier van kunnen blijven genieten.